GOLHA..............گلها

خواجه مگو که من منم من نه منم نه من منمگر تو تویی و من منم  من نه منم نه من منمعا شق زار او منم بی دل و یا ر او منم با غ و بها ر او منم من نه منم نه من منمیار و نگار او منم غنچه و خار او منمبر سر دار او منم من نه منم نه من منملاله عذار او منم چاره ی کار او منمحسن وجوار او منم من نه منم نه من منمباغ شدم زورد او داغ شدم زگرد اوزاغ شدم ز درد او من نه منم نه من منمآب گذشت از سرم بخت برفت از برمماه بریخت اخترم من نه منم نه من منملاف زدم ز جام او گام شدم  ز گام اوعشق چه گفت نام او من نه منم نه من منمروح مرا  حیات ازو ذات مرا صفات ازوفقر مرا ذکات از او من نه منم نه من منمجان مرا جمالازو نفس مرا جلال ازوعشق مرا کمال ازومن نه منم نه من منمقرق شدم ز روح او بحر شدم ز نوح اوتا برسد فتوح او من نه منم نه من منمدولت شید او منم  باز سپید او منمراه امید او منم  من نه منم نه من منمگفت برو تو شمس دین هیچ مگو از ان واین تا شودت گمان یقین من نه منم نه من منمولانا GOLHA..............گلها...

بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشتو اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌های زار داشتگفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیستگفت ما را جلوه معشوق در این کار داشتیار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراضپادشاهی کامران بود از گدایی عار داشتدر نمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوستخرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشتخیز تا بر کلک آن نقاش جان افشان کنیمکاین همه نقش عجب در گردش پرگار داشتگر مرید راه عشقی فکر بدنامی مکنشیخ صنعان خرقه رهن خانه خمار داشتوقت آن شیرین قلندر خوش که در اطوار سیرذکر تسبیح ملک در حلقه زنار داشتچشم حافظ زیر بام قصر آن حوری سرشتشیوه جنات تجری تحتها الانهار داشتحافظ GOLHA..............گلها...